Šahre Kord je grad u Iranu i sjedište provincije Čahar mahal i Bahtijari. Ova provincija se odlikuje velikim vodenim bogastvom, plodnim zemljištem, ugodnom klimom i gustim hrastovim šumama, što je čini turistički izuzetno atraktivnom.
Među prve asocijacije turističkih centara Irana ubrajaju se gradovi poput Isfahana, Širaza, Mašhada, Jazda ili Kermana. Ali, na samo 110 kilometara razdaljine od Isfahana, nalazi se jedan drugi turistički centar koji svojim potencijalima ne zaostaje sa prethodno navedenim gradovima. Po ubjeđenju mnogih turista, pokrajina Čahar Mahal i Bahtijari, poznatija kao ,,Krov Irana“ predstavlja pravi turistički biser. Ova pokrajina površine blizu 16.000 km² sa sjevera i istoka se graniči sa pokrajinom Isfahan, sa zapada i juga sa pokrajinama Huzestan, Kohgiluje i Bujar Ahmad, a sa sjeverozapada sa pokrajinom Lorestan.
Palata Čaleštor, Šahre Kord 
Prema popisu iz 2006. godine u pokrajini Čahar Mahal i Bahtijari je živjelo 850.000 stanovnika. Njen centar je grad Kord, koji sa svojih 2.026 metara nadmorske visine važi za grad na najvišoj tački u Iranu.
Ovaj dio Irana poznat je po prelijepim planinskim pejzažima, a najviša tačka provincije je planinski vrh Zard kuh sa svojih 4.548 metara visine, koji je neprekidno prekriven snijegom. Sa visokih planina spuštaju se brojni potočići i riječice koji formiraju u nižim prijedelima neke od najvećih rijeka Irana poput rijeke Zajande i Karun. Godišnje se blizu 11 milijardi kubnih metara vode sliva sa ovih planina u velike rijeke pokrajina Isfahan i Huzestan.
Pokrajina Čahar Mahal i Bahtijari zbog svojih topografskih specifičnosti posjeduje veoma različite klimatske uslove u različitim oblastima svoje teritorije. Neke dijelove ove pokrajine odlikuje hladna i vlažna klima sa veoma hladnim zimama, dok neki drugi dijelovi imaju poluvlažnu klimu sa umjerenim zimama. Velike temperaturne razlike u različitim dijelovima ove pokrajine stvorile su uslove za veoma raznoliku i čudnovatu prirodu ovog regiona. Ljeti, suh i topao vazduh juga Irana njegove stanovnike prosto primorava da potraže osvježenje u prijatnoj prirodi pokrajine Čahar Mahal i Bahtijari.
Velike količine snježnih padavina ove provincije čine je izuzetno pogodnom za sve vrste zimskih sportova. Snijeg se dugo zadržava na ovom području, tako da su uslovi za zimske sportove prisutni čak i u proljetnim i dijelom u ljetnim mjesecima. Količina padavina ovog regiona zavisi od mediteranskih struja koje u toku osam mjeseci u godini utiču na klimatske uslove ove pokrajine. Ove padavine početkom jeseni počinju u vidu kiše da bi se potom u zimskim mjesecima preobrazile u snijeg. Velike količine snijega otežavaju život stanovnicima planinskog područja, koji su zbog otežane prohodnosti terena primorani da se kreću uz pomoć skija, te je tako skijanje postalo sastavni dio njihovog načina življenja.
S obzirom na veliku količinu vode pokrajine Čahar Mahal i Bahtijari ne iznenađuje njeno bogatstvo faune, u kojem se posebno ističu guste hrastove šume. Ova pokrajina je izuzetno bogata i biljnim vrstama, od kojih mnoge posjeduju ljekovita ili industrijska svojstva. Od davnina, autohtono stanovništvo ove oblasti koristilo je razne trave i biljke za liječenje najrazličitijih bolesti. Veoma raznovrsno prirodno okruženje ove pokrajine takođe je uslovilo pojavu brojnih životinjskih vrsta, od kojih se posebno ističu divlji ovan i ovca, ris, medvjed i divlja svinja.
U ovoj pokrajini prisutna su i historijska svjedočanstva iz davnih vremena. Arheolozi smatraju ovu oblast kolijevkom drevne civilizacije čija se starost proteže do 4 milenijuma prije nove ere. Ona je bila od posebnog značaja u periodu Alamita i Aškanida. Brojni natpisi u kamenu potvrđuju njen status trgovačkog i vojnog centra ovog regiona, ali ova pokrajina gubi na svom značaju od 9. hidžretskog vijeka. Pokrajina Čahar Mahal i Bahtijari se nalazi između dvije veoma važne iranske pokrajine, Isfahana i Huzestana. Isfahan je jedan od industrijskih i tuističkih polova Irana, dok je Huzestan izuzetno bogat nalazištima nafte. Stanovnici Čahar Mahala i Bahtijara su od davnina, usljed ekonomskih veza uslovljenih njihovim migracijskim načinom života, održavali bliske kontakte sa ove dvije provincije.
Teritorija pokrajine Čahar Mahal i Bahtijari, kako joj samo ime indicira, se sastoji od dva dijela. Stanovništvo Čahar Mahala uglavnom živi po manjim gradovima i selima, dok stanovništvo Bahtijara čini istoimeno pleme koje je orijentisano na sezonske migracije. Pravilna procjena njihovog sadašnjeg života mora uvažiti revolucioni napredak posljednjih nekoliko decenija na polju društveno-ekonomskih odnosa.
U pokrajini Čahar Mahal i Bahtijari nalaze se rijetki primjer četiri spojena jezera Čoghahur, Gandoman, Ali Abad i Sulgan, čiji je značaj sa stanovišta eko-sistema i eko-turizma veoma veliki.
Ova četiri jezera su povezana u vidu lanca koji se proteže sa juga provincije Boruhen uzduž planine Kolar prema zapadu i predstavljaju veoma važno prirodno stanište za mnoge vrste ptica selica i riba. Ova četiri jezera se nalaze značajnoj migracijskoj ruti ptica selica iz Evrope, Rusije i sjevernog Irana ka toplim krajevima Perzijskog zaljeva.
Atraktivnost prirode ovog dijela Irana se ne ispoljava samo kroz njena jezera i brojne izvore vode. Ova provincija posjeduje i mnogobrojne rijeke, čiji se turistički potencijal sve više nazire. Svakako, turistički najatraktivnija je rijeka Zajande, koja cijelim svojim tokom prolazi kroz provinciju Čahar Mahal i Bahtijari. Ova rijeka je posebno atraktivna kada oko 40 kilometara njenog toka prate, s jedne strane voćnjaci, guste šume topole i vrbe i polja riže, a s druge golema brda. U turističku atrakciju pokrajine se ubraja i stari most Zaman-han dužine 22 a visine 13 metara, koji je izgrađen na rijeci Zajande, nedaleko od grada Samana. Smatra se da je prvobitna konstrukcija mosta postojala još u doba Sasanida, ali sadašnji most je podignut po naredbi Zaman-hana, jednog velikaša plemena Kaškaji.
Od ostalih prirodnih znamenitosti treba spomenuti i mnogobrojne pećine. Prema podacima speleološkog udruženja pokrajine, do sada je u njoj evidentirano više od 70 različitih pećina, od kojih najpoznatija nosi ime Pir gar ili Sorab. Njenoj atraktivnosti dodatno doprinose stari natpisi uklesani u kamenu. Do sada, speleolozi nisu uspjeli da potpuno istraže pećinu Pir ghar, što ne smeta mnogobrojnim ljubiteljima prirode koji je rado posjećuju.
Provinciju odlikuju i velike količine padavina, što sa sobom povlači i visoku vlažnost vazduha, koja nagriza i otežava očuvanje historijskih spomenika. Uprkos tome, ova oblast i dalje obiluje bogatim kulturno-historijskim nasljeđem koje se održalo do danas. U ovoj pokrajini je otkriveno oko 460 kulturno-historijskih spomenika, od kojih je njih 17 zasluženo našlo svoje mjesto na nacionalnoj listi zaštićene kulturne baštine. U ove spomenike spadaju građevine religijskog karaktera, stari mostovi, historijski vrijedni natpisi i drevna utvrđenja.
Što se tiče zanatskih proizvoda provincije Čahar Mahal i Bahtijari, svojim visokim kvalitetima posebno ističu se ćilimi. Oni koji vode geografsko porijeklo iz ovih oblasti poznati su kao ,,ćilimi Bahtijara“. Njihova specifičnost se ispoljava u potpunoj autentičnosti u izboru boja i načinu tkanja, što znači da se u njihovoj proizvodnji koriste isključivo prirodne boje i vuna.
