Partsko Carstvo osnovano je 247. pr. Kr., a njihovi vladari smatrali su se nasljednicima Ahemenida. Carstvo je osnovao Arsak, poglavar iranskog plemena Parni, nakon što je osvojio tadašnju seleukidsku satrapiju Partiju.
Parni su se tada stopili s domaćim Partima, a Arsak je takođe osnovao znamenitu arsakidsku dinastiju, te se njegova država ponekad naziva i Arsakidsko Carstvo. Slabljenjem seleukidske moći, Partsko Carstvo se nametnulo kao vodeća sila Bliskog istoka, te je na vrhuncu moći uz teritoriju današnjeg Irana sadržavalo i Mezopotamiju, Armeniju, južnu obalu Perzijskog zaljeva, te velike dijelove Afganistana, Pakistana i Turkmenistana.
U vrijeme Partskog Carstva granice su proširene sve do rijeke Oksus (Amu-Darja), pa su Parti postali susjedi sa Kinezima. Kineski carevi slali su svoje poslanike na partski dvor, te je tako nastala stalna trgovinska ruta između Istoka i Zapada, kasnije nazvana Putem svile.
Partsko Carstvo objedinjavalo je elemente iranske i helenističke kulture što se najbolje očituje u političkoj upravi. Partsko Carstvo, koje je povremeno vodilo ratove s rimskom državom na zapadnim granicama, srušeno je godine 226. u pobuni vazala na jugozapadu Irana koji su nakon toga osnovali novo – Sasanidsko Perzijsko Carstvo.
