Baba Tahir Urjan Hamadani spada među najranije autore sufijskih rubaija.
Pretpostavlja se da je rođen u Hamadanu ili u provinciji Luristan oko 1000. godine, a umro je oko 1055. u Hamadanu.
Pored 300 rubaija, pisao je i rasprave na arapskom i perzijskom jeziku filozofskog i sufijskog karaktera, koje je naslovio sa Zbirka kratkih rasprava.
Sufijske rubaije Baba Tahira se odlikuju jednostavnošću misli, a pisane su jednim dijalektom koji liči na jezik Lura. Nekada njegove ruabije, zbog toga što su pisane hezedž metrom, nazivaju du-bejti, tj. dupli distohoni, a ova poezija u historiji književnosti se spominje pod zajedničkim imenom fehlevijjat.
Evo jedne rubaije Baba Tahira:
بی ته یکدم خرم نمونه و گر روی ته و نیم غم نمونه
گر قسمت کنن درد دلم را دلی بی درد در عالم نمونه
“Bez tebe srce mi ni trenutka jednog ne ostaje veselo
a ako lice tvoje vidim tuge nema.
Ako mi je suđeno da nosim bol na srcu,
pa nema na svijetu srca bez bola!“
