Tradicionalne vještine izgradnje lendž brodova i plovidbe koriste stanovnici sjeverne obale Perzijskog zaljeva za pomorska putovanja, trgovinu, ribolov i izvlačenje bisera.
Tradicionalno znanje o lendž brodovima uključuje usmenu književnost, izvođačke umjetnosti i festivale, kao i vještine same izgradnje drvenih brodova, tehnike plovidbe, navigacije, prognoze vremena i terminologije koja je usko povezana sa plovidbom. Navigacijsko znanje koje je korišteno za plovidbu lendž brodovima tradicionalno se prenosilo s oca na sina. Iranski navigatori su mogli da lociraju brod prema položaju sunca, mjeseca i zvijezda. Oni su koristili posebne formule za izračunavanje geografskih širina i dužina, kao i dubine vode. Svakom vjetru je dato ime, koje je uz boju vode ili visinu talasa korišteno za prognozu vremena.
Specifična muzika i ritmovi su takođe predstavljali nerazdvojne dijelove plovidbe u Perzijskom zaljevu, sa mornarima koji su tokom rada pjevali pjesme. Danas je zajednica onih koji praktikuju ovu tradiciju mala i uglavnom se sastoji od starijih ljudi. Drveni lendž brodovi se zamjenjuju jeftinijim od fiberglasa, a donedavna brodogradilišta pretvaraju se u mjesta za popravku dotrajalih brodova. Bandar Loft, Bandar Guran, Bandar Pohl, Bandar Kong i Bandar Jask u pokrajini Hormozgan i Genave i Čabahar su važna mjesta za izgradnju lendž brodova u Iranu.
Tradicionalne vještine izgradnje lendž brodova i plovidbe uvrštene su na UNESKO listu nematerijalnog kulturnog nasljeđa 2011. godine.
