Radif iranske muzike je tradicionalni repertoar klasične iranske muzike koji čini suštinu perzijske muzičke kulture. Više od 250 melodijskih jedinica, pod nazivom guše, su raspoređene u ciklusima, s osnovim modalitetom pružajući pozadinu protiv koje su postavljeni razni melodijski motivi. Iako se glavna izvođačka praksa iranske tradicionalne muzike odvija kroz improvizaciju zavisnu o raspoloženju izvođača i kao odgovor na publiku, muzičari provedu godine učenja kako bi savladali radif kao skup muzičkih alata za svoje predstave i kompozicije. Radif može biti vokalni ili instrumentalni, svira se na različitim instrumentima s različitim tehnikama performansa, uključujući dugovrate lutnje, tar i setar, kao i santur, kamančeh i nej pastirsku frulu. Prenoseći se od majstora na učenika kroz usmene upute, radif utjelovljuje i estetske prakse i filozofije perzijske muzičke kulture. Učenje radifa proteže se tokom najmanje deset godina odanog učenja tokom koje studenti memoriraju repertoar radifa i sudjeluju u procesu muzičkog asketizma namjeravajući otvoriti vrata duhovnosti. Ova bogata riznica leži u srcu iranske muzike i odražava kulturni i nacionalni identitet iranskog naroda.
Uvršten je na listu nematerijane svjetske baštine 2009. godine.
